Wszyscy się cieszą. Każdy Japończyk to teraz taka postać z mangi, z małymi oczkami i wielkim uśmiechem na twarzy. Sakura odmienia całe tutejsze życie, odmienia całą Japonię. Wszędzie kwitną kwiaty, cieplejszy wieje wiatr, Słońce przygrzewa. Nic innego nam nie pozostaje jak tylko oddać się Sakurze w całości. Ruszamy odwiedzić wszystkie możliwe parki, i miejsca polecane w internetach, jako te gdzie Sakura wygląda najpiękniej. Dość to dziwne, bo wygląda przecież pięknie wszędzie. Zacznijmy od dobrej wróżby na tą podróż przez parki.

Trafiło się 'Regular Fortune’. Bez szaleństwa w tym sezonie.

Wróżbę można przewiesić przez drzewko, albo poręcz, albo specjalny stojaczek. Ludzie to jednak lubią 'małpować’ od siebie, wszyscy chyba wieszają na tych stojaczkach. Ja swoją wróżbę chowam na pamiątkę.

W poszukiwaniu Sakury, ruszamy do parków, gdzie Japończycy oddają się piknikowaniu. Jak wiecie, bądz nie wiecie, mamy do czynienia z narodem wyjątkowo poukładanym. Nawet takie rzeczy są zorganizowane. Ktoś tu za wczasu przygotował niebieskie maty, kosze na śmieci, wszystko jest na miejscu. Wystarczy przynieść swój piknikowy kosz, z suszi i sake, i można rozkoszować się udanym popołudniem ze znajomymi.

Fotografowanie płatków i drzew, cieszy, a jak doda się do tego możliwość pstrykania fotek Japończykom, to radość jest co najmniej podwójna. Albo i potrójna. Ciężko to zmierzyć. I dziewczynka w różu ładnie wyjdzie, i pan muzyk z koszem na głowie, i technomaniak, i sprzedawca ryb, i dziewczęta urodziwe, i wszyscy oni tacy fotogeniczni! Cieszy się oko, cieszy się magawka aparatu.

Tokyo, zwane było kiedyś Edo, a pewien japoński artysta stworzył serię obrazów pt. '100 znanych widoków Edo’. Kto zna? Kto widział? Łapka w górę. Piątka z plastyki się należy. Jak ktoś nie zna to musi nam uwierzyć na słowo, że obrazy wszystkie piękne, a dodatkowo wykonane ciekawą metodą drzeworytu japońskiego. Warto pooglądać. Jedna świątynia i jedno drzewo są tak charakterystyczne, że od razu można rozpoznać i krzyknąć sobie w duchu: 'O ja! Stoję w środku tego obrazu!’ Oryginał i nasze 'niezbyt udane’ foto.

Powiedzieć, że w parku jest pełno ludzi, to jak skłamać. Park jest przepełniony Japończykami szukającymi tego jednego idealnego płatka, czy pączka wiśni. Co ciekawe, mimo natłoku ludzi, nie czujemy się przytłoczeni. Wszyscy są grzeczni, mili, rozmawiają raczej po cichu, w przyjemnym dla ucha sylabicznym, japońskim języku. Jakże odmienne uczucia po Chinach.

Wszyscy polują na te płatki. Ja oka do tego nie mam, ale staram się nie wyjść na dziwaka, i od czasu do czasu, podniosę obiektyw w stronę gałązek.

Dziewczyny z biurowca. W Japoni jak wiecie jest kult pracy. Pracę traktuje tu się mega poważnie, to nic dziwnego, że nie wypada przyjść do pracy ubranym w jeansy, czy dresy. Każdego dnia, rano i wieczorem, w godzinach szczytu, ulice Tokyo zamieniają się w rzeki ludzi w biurowych ubraniach: ciemnokolorowych garniturach, żakietach, spódniczkach. Na zdjęciu dziewczyny z jednego z biur, spostrzegły się, że turysta robi im zdjęcie.

Mamy też kult roweru. Może to nie Holandia, czy Dania, ale rowerów jeździ tu dużo. Co ciekawe, absolutnie nikt nie nosi kasku. Nawet panowie policjanci na rowerowym patrolu kaskom mówią stanowcze 'Nie’. Na co im policjanci w kraju, gdzie nikt nie łamie prawa?

Kolejny park. Biegniemy!

Z działu ciekawostek japońskich. Posiadanie zwykłego pieska jest niemodne. Trzeba się starać, by błysnąć w towarzystwie. O! Można na przykład mieć słodką sówkę, co słodko gryzie nieznajomych.

Tylko w Japoni, znajdziecie prognozę pogody kwitnienia wiśni. Sprawdzamy taką prognozę dla Tokyo, i stety, niestety, nie jest najlepsza na kolejny dzień. Jutro ma padać, być wietrznie, i nasze ukochane płatki wiśni na pewno tego nie przetrwają. Dlatego też biegamy między parkami, z turbodoładnowaniem.

Tak się rozpędzamy, że trafiamy nawet na cmentarz. A co tam. Jest Sakura. Jest ładnie.

Żeby mu tylko nie było zimno. Posągi dostają tutaj czapeczki, czasem szaliczki, żeby bogowie w nich ukryci, nie marzli w chłodne noce.

Pędzimy dalej uliczkami Tokyo.

Nim docieramy do ostatniego parku, jest już kompletnie ciemno. Co nie przeszkadza Japończykom cieszyć się ulotną, niczym płatki kwiatów wiśni, chwilą. Choć na zewnątrz wydają się chłodni i zorganizowani, to coś czuję, że gdzieś w środku, w serduchach, Japończycy to są jednak wielcy romantycy.

Kończy się dzień, kończą się siły w naszych nogach. Kończy się Sakura w Tokyo. Cieszymy się, że dane nam było doświadczyć tego fenomenu. Japonia na razie dostarcza nam samych pozytywnych przeżyć. Podoba nam się, jak prawie nigdzie indziej na Świecie. Nasz pobyt w Tokyo, przedłużamy o kolejne dni, i kolejne. W hostelu już traktują nas jak domowników. Częstują słodyczami, opowiadają o swoich wyprawach do Europy, bo to dla nich tak duże przeżycie, jak dla nas przyjazd do Japonii. Jak się zatem domyślacie, kolejny wpis będzie znów z Tokyo! ^_^